توی آغوش زمستون یه پرنده نیمه جونه
نفسش یخ زده اما هنوز از گلا میخونه
تو نگاهش تب امید پره از ستاره ی عشق
به خودش میگه همیشه که میاد دوباره یه عشق
تو نگو بهش که خستس نگو که پراش شکستس
نگو امید قشنگش یه خیال از گذشتس
اگه کز کرده و تنهاست اگه لونش زیر برفه
دلش اندازه ی عشقه مثل چشماش پر حرفه
یه بهار تازه میخواد تا دوباره جون بگیره
تو دعا کن که نمیره تا دعای اون بگیره
مونه جادو کردنه او تیا کالت
هرجای دنیا بری ایگرده دنبالت
هرشوهرروز دله مو هی داره ایناله
ولی یاروم سرخوشه شاده و خوشحاله
ذره ذرره ذره ذره داره دلومه بره
مهروون شیرینم ز همه دنیا سره
جور تو دی نیجوروم هیچوقت
من ای دنیا فقط خدا زت بالاتره
تو مه شوگار
مو طرفدارت
تو ستینِ تیات ستین
مو هوادارت
مو ندونوم جنگه مر او تیا ناغافلت
جونمه ای خوی بگر بخدا ناقابله
مو ندونوم سیچه مر وا تونه نداشته بوم
مو سرت من تی هوال رهده دیه آبروم
هر چه منتظر امهنوم نه ایایو نه اری.
هیچی نیگوی هیچی نیخوی خوت دونی مقصری
بخته مو رنگه تیاته چی شوه تیره و تار
تو مه شوگار
مو طرفدارت
تو ستینِ تیات ستین
مو هوادارت
