پسرک روی پل رو دستش خط کوک
بغلش دوتا فوک سر کوچیک کون تپل
دخترک زیر پل از پسر ساخت یه بت
رو لبش جوینت پر مخ پوچ دست پر
پسرک روی پله فکر کرده پرفوسوره
نه زیر پاشم مک و بنز و فورد و پورشه
دخترک زیره پله معلومه گیره پوله
جیغ میزنه زیر لوله ارتجاعی پول تو اونه
و…
موخایه پوچی که پر بود از خالی!
محیطی تاریک که خون بود توش جاری!
انگاری قبله من کسی اینجا بود،اری!
اومدم بیرون با زجه ای طوفانی!
دیدم که ادمایه دورم همه گیجو منگن!
برایه عشقو حال میگذرن از سده منگل!
ضربه هم خوردم،خام نه ولی پخته شدم!
خامم که باشم،من برا شما خر نشدم!
ورقا زیره دستم حجویاتو ناله توش!
قلمم رویه دستم میکشیدو خنده روش!
عشقمم ولم کردو پرید اون به سمت نور!
منم ی ابره تیره مهربونو پر غرور!
بهترین روزه عمرم تولدش بود واسم!
بدترین روزه عمرم تولدش شد واسم!
بچه ی پایینم نه از اون بچه پولدارا!
ندارم ولی جلو شما نشدم من دُلا راست!
Cros:
برقس که خوب میشه حالم با حاله تو!
برقس که خوب میشه حالت با حاله من!
مخم تو پیلس!
ی کمی تیرس!
برقس که نامه من زاده ی نامه توست!
(2X)
Vers2:
کفنو برداشتم دوره خودم پیچیدم!
بقلیو صدا کردم گفتم اینا چی میگن؟
ی کرمه پیر بود،بدنش لیز بود،معدش سیر بود،حرفا سنگین بود!
تاریخه مرگه من همین الانه که پیشه توام!
سکانسی جذاب،که معقول نیست تو مخه من!
علت مرگ بزارید که خودم باشم!
برید میخوام که من تو تنهاییام جا شم!
سروده رفتنا همیشه زیره گنبده!
سروده اومدنم میاد از تو مقبره!
مکانه فروده من اون بالا تو معبده!
مقرّه جنگو صلحو دوستی با ی طبسره!
سکوتم، همیشه حرف بوده توش باااز!
رفتنم بهتر از موندن پیشه شما خلاس!
الان که پیرم،تو این هپروت گیرم!
این بوده قسمتی از زندگیه این مرد!
Cros2:
برقس که خوب میشه حالم با حاله تو!
برقس که خوب میشه حالت با حاله من!
مخم تو پیلس!
ی کمی تیرس!
برقس که نامه من زاده ی نامه توست!
نه اهل دود و دمم
نه دختر بوده دور و ورم
نه ننم گیر بوده روم
نه کسی میگفت بمون
میخندم به قانون جبر
به این ادمای بی صبر
میخوام شروور تلاوت کنم
نمیخوام تورو من قضاوت کنم
به کم بودن خیلیا من عادت کنم
درسته یکمی بد عادت شدم
هی نمیتونم بد بشم من
از خیلیا رد بشم من
رد بدم من و سرد بشم من
حرف بگم کم و باتو دست بدم من
نقطه
مادر ببخش منو بچه ی خوبی نبودم
میدونم واست باعث شادی نبودم
یه روزی میخونی یه نامه ازم
که دیگه دیره واسه بخشیدنم
میدونم که بودم اسباب زحمتت
میدونم که اینجا فردای من بده
میدونم همیشه یه جور نبودم
یه پسر ارومم نبودم
همیشه دعوا همیشه غوقا
تقصیر من بودش ببخشید برپا
همیشه دردام همیشه حرفام
همیشه کارام بد بودش
ببخشید برپا
حبسم توی چهار دیواری
هی پر میشه این جا سیگاری
قفل تا صبح بیداری
صبح میخوابی و بیتابی
افتابم برات رنگی نداره
این زندگی اصلا معنی نداره
ربطی نداره که چشات بباره
اومدم از یه جای ابدی
اومدم به دنیای لعنتی
اومدم و پا پس نمیکشم
نفس کش نیسم و نفس نمیکشم
دور این ادمکا قفس نمیکشم
طعم خوشبختیرم هیچ وقت نمیچشم
اومدم من از یه جای تاریک
من بودم و یک مسیر باریک
من بودم و این ادمای بد
من بودم و این دنیای سرد
هی گریه نکن مرد
اگه من خدا بودم از همه کس جدا بودم
نمیذاشتم تن دخترا حراج شه
زندگیا منجر به طلاق شه
نمیذاشتم عشق محال شه
خوشبختیا سراب شه
قسم به تویی که هسی بالاسرم
قسم بهت پر شده کاسه ی صبرم
قسم به تو ای همه چیزم
شبا بی دلیل اشک میریزم
دیگه قرص خوابم منو خواب نمیکنه
رد دادم هیچ کس نگام نمیکنه
هیچ کس نمیدونه دردامو
هیچکی ندیده الان و فردامو
یه نگاه میندازم به ساعتم
یه نگاه میکنم به مادرم
دیگه سر اومده این طاقتم
دیگه رسیده وقته رفتنم
نمیدونم کجا شاید یه روزی
برسه که همگی باهم بسوزیم
بزنید اصلا منو بکشیدم
منو به صلیب اصلا بکشیدم
بذارین بگم بذارین حرفمو بگم
کلی عقده تومه بذارین رها شم یکم
من دارم هروز میدوام
که زندگیمو حروم نکنم
من دارم هنوزم میبینم
دخترایی که خودشونو حروم میکنن
خیلیا حرفامو حروم میدونن
برای همینه که هنوز میخونم
برای همینه که داد میزنم
سینمو جر میدم فریاد میزنم
قسم به تویی که هسی بالاسرم
قسم بهت پر شده کاسه ی صبرم
قسم به تو ای همه چیزم
شبا بی دلیل اشک میریزم
دیگه قرص خوابم منو خواب نمیکنه
رد دادم هیچ کس نگام نمیکنه
هیچ کس نمیدونه دردامو
هیچکی ندیده الان و فردامو
